Please sign in to see the alerts.

Summary

Project website www.teamsadcrab.com
Instructions for translators

https://www.teamsadcrab.com/community-translation-project-for-innocent-witches/
Translation process
  • Translations can be made directly.
  • Translation suggestions can be made.
  • Any authenticated user can contribute.
  • The translation uses monolingual files.
  • The translation base language can not be edited.
File mask */non_dialogue.json
Monolingual base language file en/non_dialogue.json
3 days ago

String statistics

Strings percent Hosted strings Words percent Hosted words Characters percent Hosted characters
Total 119,102 1,295,924 7,414,766
Source 3,842 41,804 239,186
Translated 49% 59,051 46% 601,703 46% 3,450,355
Needs editing 1% 146 1% 1,991 1% 12,431
Read-only 3% 3,842 3% 41,804 3% 239,186
Failing checks 1% 319 2% 35,099 2% 200,432
Strings with suggestions 1% 6 1% 12 1% 150
Untranslated strings 50% 59,905 53% 692,230 53% 3,951,980
Last 12 months Previous

Activity in last 12 months

0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 0 changes 116,252 changes 0 changes 3,154 changes 0 changes 59 changes 0 changes 104 changes 0 changes 2,731 changes
JulAugSepOctNovDecJanFebMarAprMayJun

Quick numbers

1,295 k
Hosted words
119 k
Hosted strings
49%
Translated
22
Contributors
and previous 30 days

Trends of last 30 days

+1%
Hosted words
+100%
+1%
Hosted strings
+100%
−1%
Translated
+50%
+37%
Contributors
+100%
User avatar None

Changes committed
Changes committed 3 days ago
User avatar PatPaul

Translation changed
Breaking the IMVOIS
Łamanie IMVOISCMNTI
3 days ago
User avatar PatPaul

Translation changed
We had previously denied your request for administering disciplinary action based on a lack of IMVOIS violations. However, we recently had an Auror do an investigation into a blatant violation that was highly disruptive to the learning environment there. While initially a fine was discussed for your lack of leadership, it was brought up by faculty at your institution that you were not able to be effective due to the constraints the ministry placed on your due to your temporary status.
Wcześniej odrzuciliśmy twoją prośbę o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego na podstawie braku naruszeń IMVOISCMNTI. Niedawno jednak Auror przeprowadził dochodzenie w sprawie rażącego naruszenia, które było bardzo uciążliwe dla środowiska edukacyjnego. Chociaż początkowo rozważano nałożenie na ciebie grzywny za brak kierownictwa, wykładowcy w twojej instytucji zauważyli, że nie byłeś w stanie być skuteczny z powodu ograniczeń nałożonych na ciebie przez ministerstwo ze względu na twój tymczasowy status.
3 days ago
User avatar PatPaul

Translation changed
Richard Grimes had another sip of root beer. Before, he hadn't even tried this drink, but he enjoyed the taste. Rumors were, that it helped with pain quite a bit, especially with the one he was dealing with. How it helped – Richie knew not. But for now all was only getting worse. Richie sighed, and looked over the patrons of the Hogsmeade's tavern. There were quite a few, many students loved to spend a weekend in these walls, and in such rowdy place, no one payed much attention to a lonely table of a genius potion brewer. Genius, what a joke!? First serious experiment, and what a fiasco! Side-effect, that couldn't have happened. Not one ingredient that would make it into a love potion. And the supposed protection of yarrow, that almost came out as but a mirage. He himself found a way around it in a few hours. Eh, he will never get to the heights of Professor Snape. {p} -Aha, here you are! – Samuel dropped on a neighboring chair, - I was looking for you. Couldn't even find a trace. What the hell, man? I got up in the morning and you are nowhere to be found! {p} -You mornings, Sam, start in the afternoon, - Richard sighed once again, without raising his gaze from the chalice. {p} -Come on, it's a weekend, I get to indulge myself. You don't need to be so strict with yourself, or you will end up, well, right where you are. So I take it didn't go to plan? – Sam showed a look of concern. In the end, it was both of their asses on the line. {p} -Hah, what can I say? She took the antidote, she did. And just left. I tried talking with her in the morning, afternoon... She is avoiding me. Ignoring. – Richard, surprised, found his glass empty, - I borked it up Sam. {p} -Why would you even try to talk with her? Don't you have your own ways? – Sam asked teasingly, - You could always just use your newfound abilities. {p} -That's the thing, I can't. I cannot hear her thoughts. At all. {p}Richard tried reaching for another bottle, but Samuel caught his hand. And with a glint of steel in his eyes looked at his friend. {p} -Stop this Richie, stop, trust me. This won't solve your problems. So, what do we have? You've deal with a side-effect, but dispelled the main one too. Sandy is angry at you, because you told her everything? {p} -She knew from the start. Potion also let her read my thoughts, - Richard's face finally got an expression, and it was... a smile? {p} -What?! Excuse me, oh venerable potion master? She was reading your thoughts all this time? – Sam stopped for a second, dealing with newly discovered information, and didn't think if anything better, but laugh – She just ready your thoughts? And knew all of our plans? Great Merlin! But why are you so calm? And why aren't you stuttering? {p} -Well, - Sam thought Richie looked like he was hiding something, - she... how should I put it... She healed me from my defect. Hm... Yes, that's right. With her own... method. – Richie turned bright red and lost his tongue. {p} -Richie? Richard Grimes! Don't tell me, you and Sandy. Wow! {p}Sam though he was shocked before, but now. Still, corners of his lips started to move up into an angry smirk. {p} -Well, my friend, congratulations. You've managed to prepare a love potion, and got me to give it to a girl you like, and use her to the full potential! {p}Sam face was full of the sarcastic triumph. {p} -No! That's not how it went! I didn't know, I didn't want! – Richard started to panic, but surprisingly didn't start to stutter. {p} -Relax, I am joking. Still, this is a complete failure. Not only does your potion have a side-effect, that you can only get rid of with the intended effect, the main effect also goes both ways. You know, maybe this is to be expected and everything will go back into place now. So, let's pretend nothing of this has happened.\n\n\n\n\n\nRichard tried to summon his courage. He spent last three hours stalking Sandy, just to get her alone. It was quite late, and she went to female showers. What a strange creatures women are, going to have a shower in the middle of the night. Well, most importantly, she is alone and he can finally talk with her. He has to find out, explain to her, she has to understand that he only had science in mind. She will listen to him! {p} -Yes! – Richard told himself – She has to listen to me! And she can decide what to after, but I have to tell her everything. {p}Though, he still wasn't sure what he will tell her. Talking never was never a strong point for our young genius. Richard checked the hall once more, door to the showers was closed tightly. He couldn't hear the sound of water. And Sandy already spent an hour inside. What if something had happened to her? No, that's impossible. What could happen to her in the shower? Still, this is Hogwarts, and he cannot hear the water. But to go in? That would definitely break a few IMVOIS rules, and will most likely result in his expulsion. And how would he even get in. How? HOW?! Richard didn't finish his thought, starting at a door that suddenly appeared in front of him. Door, that he was sure, led to the girls' showers. Gathering his courage, Richard slowly opened this new door and saw a small room with a tall mirror in the middle. And in the mirror he saw girls' showers, and lying on the stone floor, fully naked Sandy. Her body moved as if she was possessed, spasming, both her hands between her legs. Eyes wide shut, face full of exhaustion. She was biting down on her lip, wrinkling and arching her back more and more, legs twisting in some surrealistic knot. Richard stepped forward, another step. And just went through the mirror, into the thick mist. Shockingly staring at Sandy, who ended up right at his feet, he thought: “Room of requirement. That is the only explanation”. For a few painfully long seconds, he looked at the girl, that captured his heart, and then, as if he decided to take a leap of faith, he breathed in and falling to the floor next to her, kissed the one he loved. Sandy opened her eyes, for a second they reflected terror, then acknowledgment, anger, rage and suddenly... Her eyes were filled with lust. She pulled Richie toward her, and maintaining their connection, quickly got rid of his belt and grabbed him by his cock, as if she though he would try to escape her. Richard, with an animal like roar, flipped her on her back and, raising Sandy's right leg entered her. Sandy responded with a long half-moan, half-scream. She was on her back, wanting more. Grasping around she found a column behind her, and grabbed it with both arms. Matching the tempo, she started to push herself toward him. Thrusts became more powerful, painfully so for both of them, but they were both too far gone to care. Suddenly, Sandy arched back and flipped Richie over, getting on top. Increasing the tempo even further. Richie (Merlin knows where he got that from) reached for her throat, grabbing her with his thin arm, that looked like that of a giant when put next to her thin neck. The ever increasing tempo got the best of both of them, and when Richie thought that another second and he will lose consciousness from the pleasure, everything has ended. Ended for both of them.\n\n{p} -Have you seen Pittsburgh's Witches? It is a beautiful play in three acts. You have to see it, - Sandy closed her eyes remembering, - Richie, it is godly, we have to see it during the break. I'll gladly watch it for a second time. {p} -Of course, Sandy! Of course we will go to see it,- Richard smiled. {p} -Eee... What is going on here? – Samuel stood still next to the table in the dining hall, Sandy and Richie were flirting at,- I mean, hi Richie, Sandy. Glad to run into you two. So you have made up, I see. {p}Sam looked at them with a hint of offence, as if he was the only one not in on the gag. {p} -Sammy, hi, - Sandy said cheerfully, - sit with us, we were waiting for you. {p} -Really? – Surprised didn't even cover how Sam felt, - So will you in Merlin's name tell me what's going on? {p} -Nothing special, we just planning how we will celebrate our successful experiment, - Richie smiled. {p} -Successful? I have a few other adjectives to describe it. How about: failure, disastrous! I have a few pages with the censored ones too! {p} -Sam, I already reported to Snape, and he graded it highly. And you got credit as my assistant. So it is our success. – Richard looked very happy with himself. {p} -What are you on about? What success? What about the side-effect? And... - Sam looked at giggling Sandy, - The both-side effect as well? {p} -Sam, - Richie looked at him with a condescending smile, - There was no side effect. {p} -What?! {p} -Yes, - Sandy interrupted, - what you boys thought was a side effect, was just a simple crush. I fell in love with only the most pure and kindhearted and truly interesting person. And I understood it, by simply reading his thoughts. There and then, while you were waiting for the results of the potion, I saw Richie's thoughts. Saw them and fell in love. With him. {p} -Aha! – Sam said triumphal, - so there was at least one side-effect! {p} -No, - Sandy continued, - there wasn't. Just you silly boys forgot about one small detail, the taste of the potion. I knew that you gave me something that moment. And, interested, decided to eavesdrop on your conversation. Luckily I have one of those Weasly's ear extenders. So once I figured what you have done and where Richie stored his brew, I just put it into his juice, right in the common room. Thankfully, like any mad scientist (Sandy barely suppressed her laughter) doesn't pay attention to little details. Like a sudden change in taste of his juice. {p} -So you have been playing with us all along? {p}Sam was so shocked, that almost started stuttering himself. But, a second later, there was a hint of respect in his eyes. {p} -You are one dangerous girl! Great job. {p} -She is a miracle, - Richie supported his friend, - So, brew team, what should we spend our prize for scientific work on? {p} -Another beer? {p} -Another beer!
Richard Grimes wziął kolejnego łyka piwa korzennego. Wcześniej nawet nie próbował tego napitku, ale smak był dla niego przyjemny. Według plotek, nieźle pomagało na ból, a zwłaszcza taki, z którym teraz miał do czynienia. Jak pomagało – Richie nie wiedział. Ale na razie wszystko tylko było gorzej. Richie westchnął i popatrzył na bywalców tawerny w Hogsmeade. Było ich tu paru, wielu uczniów uwielbiało spędzać w tych czterech ścianach weekend, a w takim hałaśliwym miejscu nikt nie zwracał zbyt wiele uwagi na samotny stolik genialnego alchemika. Genialnego, co za żart!? Pierwszy poważny eksperyment i takie fiasko! Efekt uboczny, który miał się nie wydarzyć. Ani jeden składnik, który mógł z niego zrobić eliksir miłości. I rzekoma ochrona krwawnika, która wyszła niemal jak miraż. On sam znalazł obejście w ciągu kilku godzin. Ech, nigdy nie wzniesie się na wyżyny profesora Snape'a. {p} -Aha, tutaj jesteś! – Samuel opadł na sąsiednie krzesło, - Szukałem cię. Nie mogłem znaleźć nawet śladu. Co u licha, stary? Wstałem rano, a ciebie nigdzie nie ma! {p} -Twoje ranki, Sam, zaczynają się popołudniu, - Richard westchnął po raz kolejny, bez podnoszenia wzroku z kielicha. {p} -No weź, jest weekend, mogę sobie pospać. Nie musisz być dla siebie taki surowy, albo skończysz, cóż, tam gdzie jesteś. Czyli plan się nie powiódł? – Sam okazał wyraz troski. Koniec końców, na szali były tyłki ich obu. {p} -Ha, co mogę powiedzieć? Wzięła antidotum, naprawdę. I po prostu sobie poszła. Próbowałem z nią porozmawiać rano, popołudniu... Unika mnie. Ignoruje. – Richard, zdziwiony, zauważył, że jego szklanka jest pusta, - Spieprzyłem to, Sam. {p} -Po co w ogóle próbowałeś z nią gadać? Nie masz własnych sposobów? – zapytał Sam figlarnie, - Mogłeś po prostu użyć swoich nowych zdolności. {p} -W tym rzecz, nie mogę. Nie słyszę jej myśli. W ogóle. {p}Richard spróbował sięgnąć po kolejną butelkę, ale Samuel złapał go za rękę. I z błyskiem stali w oczach spojrzał na swojego przyjaciela. {p} -Przestań, Richie, przestań, zaufaj mi. To nie rozwiąże twoich problemów. I co mamy? Poradziłeś sobie z efektem ubocznym, ale pozbyłeś się też głównego. Sandy jest na ciebie zła, bo jej wszystko powiedziałeś? {p} -Wiedziała od początku. Eliksir pozwolił jej też czytać w moich myślach, - Twarz Richarda w końcu nabrała wyrazu, a był to... uśmiech? {p} -Co?! Przepraszam, o czcigodny mistrzu eliksirów? Przez ten cały czas czytała ci w myślach? – Sam zatrzymał się na chwilę, myśląc o nowoodkrytej informacji i nie wymyślił nic lepszego od śmiechu – Po prostu czytała ci w myślach? I wiedziała o wszystkich twoich planach? Wielki Merlinie! Ale czemu jesteś taki spokojny? I czemu się nie jąkasz? {p} -Cóż, - Sam pomyślał, że Richie wygląda jakby coś ukrywał, - ona... jak to określić... Wyleczyła mnie z mojego defektu. Hm... Tak, to brzmi dobrze. Jej własną... metodą. – Richie zrobił się jaskrawoczerwony i zgubił język. {p} -Richie? Richardzie Grimes! Nie mów mi, ty i Sandy. Wow! {p}Sam myślał, że wcześniej był zaskoczony, ale teraz. Jednak i tak kąciki jego ust zaczęły przybierać wyraz gniewnego uśmieszku. {p} -No, mój przyjacielu, gratuluję. Udało ci się przyrządzić eliksir miłości i nakłoniłeś mnie, żebym dał go dziewczynie, która ci się podoba, a potem wykorzystałeś ją w pełnym potencjale! {p}Twarz Sama była pełna sarkastycznego tryumfu. {p} -Nie! Nie tak było! Nie wiedziałem, nie chciałem! – Richard zaczął panikować, ale o dziwo nie zaczął się jąkać. {p} -Wyluzuj, żartuję. Jednak i tak to zupełna porażka. Nie tylko twój eliksir ma efekt uboczny, którego możesz się pozbyć razem z zamierzonym, ale i główny efekt działa także w dwie strony. Wiesz, może trzeba się było tego spodziewać i teraz wszystko wróci na swoje miejsce. Więc udajmy, że nic się nie stało.\n\n\n\n\n\nRichard próbował zebrać odwagę. Ostatnie trzy godziny spędził na śledzeniu Sandy, żeby tylko móc z nią pogadać sam na sam. Było dosyć późno i poszła do damskiej łazienki pod prysznic. Kobiety są dziwnymi stworzeniami, chodzą pod prysznic w środku nocy. Cóż, co najważniejsze, jest sama i w końcu może z nią porozmawiać. Musi się dowiedzieć, wytłumaczyć się jej, ona musi zrozumieć, że miał na myśli wyłącznie cele naukowe. Posłucha go! {p} -Tak! – powiedział sobie Richard – Musi mnie wysłuchać! A wtedy będzie mogła zdecydować, co zrobić potem, ale muszę jej wszystko powiedzieć. {p}Chociaż, wciąż nie był pewny, co jej powie. Mówienie nigdy nie było mocną stroną naszego młodego geniusza. Richard po raz kolejny sprawdził korytarz, drzwi do łazienki były mocno zamknięte. Nie słyszał odgłosów wody. A Sandy spędziła już w środku godzinę. Co jeśli coś jej się stało? Nie, to niemożliwe. Co mogło jej się stać pod prysznicem? Jednakże, to nadal Hogwart, a on nie słyszy wody. Ale żeby tam wejść? To na pewno złamałoby parę zasad IMVOISCMNTI i najprawdopodobniej skończy się jego wyrzuceniem. I jak w ogóle miałby tam wejść. Jak? JAK?! Richard nie dokończył myśli, gapiąc się na drzwi, które nagle pojawiły się przed nim. Drzwi, które był pewny, że prowadzą do damskiej łazienki. Zbierając odwagę, Richard powoli otworzył te nowe drzwi i zobaczył małe pomieszczenie z wysokim lustrem pośrodku. A w lustrze, które zobaczył w damskiej łazience, zobaczył leżącą na kamiennej podłodze, zupełnie nagą Sandy. Jej ciało poruszało się, jakby była opętana, doznawała spazmów, obie ręce miała między nogami. Oczy miała szczelnie zamknięte, twarz pełną wyczerpania. Przygryzała sobie dolną wargę, marszczyła się i wyginała plecy w łuk coraz bardziej, nogi zaciskały jej się w jakiś surrealistyczny węzeł. Richard zrobił krok do przodu, potem kolejny. I po prostu przeszedł przez lustro w gęstą mgłę. Ze zdziwieniem gapiąc się na Sandy, która skończyła tuż pod jego nogami, pomyślał: “Pokój Życzeń. To jedyne wyjaśnienie”. Przez kilka boleśnie długich sekund, patrzył na dziewczynę, która skradła mu serce, a potem, jakby postanowił wykonać skok wiary, zrobił wdech i upadł na podłogę koło niej, pocałował tę, którą kochał. Sandy otworzyła oczy, przez sekundę odbijało się w nich przerażenie, potem zrozumienie, gniew, wściekłość i nagle... Jej oczy napełniły się pożądaniem. Przyciągnęła do siebie Richiego i zachowując ich połączenie, szybko pozbyła się jego paska i złapała go za kutasa, jakby myślała, że spróbuje jej uciec. Richard, ze zwierzęcym rykiem, obrócił ją na plecy i, podnosząc prawą nogę Sandy, wszedł w nią. Sandy odpowiedziała długim półjękiem i półkrzykiem. Leżała na plecach, chcąc więcej. Chcąc się złapać czegoś obok, znalazła za sobą kolumnę i chwyciła ją obiema rękami. Dorównując tempa, zaczęła na niego napierać. Posunięcia stawały się coraz potężniejsze, aż boleśnie dla nich obojga, ale zapadli się w to już za głęboko, żeby ich to obchodziło. Nagle, Sandy wygięła plecy w łuk i obróciła Richiego, przechodząc na górę. Zwiększając tempo jeszcze bardziej. Richie (Merlin wie, skąd to wziął) sięgnął do jej gardła, chwytając ją swoją chudą ręką, która wyglądała jak olbrzyma przy jej chudej szyi. Ciągle wzrastające tempo wygrało z nimi, a kiedy Richie pomyślał, że za sekundę straci przytomność od rozkoszy, wszystko dobiegło końca. Dla nich obojga.\n\n{p} -Widziałeś Wiedźmy z Pittsburgha? To piękny spektakl w trzech aktach. Musisz go zobaczyć, - Sandy zamknęła oczy przypominając go sobie, - Richie, jest boski, musimy go zobaczyć w takcie przerwy. Chętnie obejrzę go drugi raz. {p} -Oczywiście, Sandy! Oczywiście, że na niego pójdziemy,- uśmiechnął się Richard. {p} -Eee... Co tu się dzieje? – Samuel stał obok stołu w jadalni, przy którym flirtowali Sandy i Richie,- Znaczy się, cześć Richie, Sandy. Cieszę się, ze na was tu wpadłem. A więc widzę, że się pogodziliście. {p}Sam popatrzył na nich z nutką urazy, jakby on jeden nie był wtajemniczony. {p} -Sammy, cześć, - powiedziała radośnie Sandy, - usiądź z nami, czekaliśmy na ciebie. {p} -Serio? – Słowo \"zdziwiony\" nawet nie pokrywało tego, jak czuł się Sam, - Więc powiecie mi, w imię Merlina, co się dzieje? {p} -Nic specjalnego, planujemy tylko jak uczcimy nasz udany eksperyment, - uśmiechnął się Richie. {p} -Udany? Mam kilka innych określeń, którymi mógłbym go opisać. Na przykład: porażka, katastrofa! Mam też parę stron z tymi ocenzurowanymi! {p} -Sam, zgłosiłem go już Snape'owi i wysoko go ocenił. I zostałeś wspomniany jako mój asystent. Więc to nasz sukces. – Richard wyglądał na bardzo zadowolonego z siebie. {p} -O czym ty mówisz? Jaki sukces? A co z efektem ubocznym? I... - Sam spojrzał na chichoczącą Sandy, - co z obydwoma efektami ubocznymi? {p} -Sam, - Richie spojrzał na niego z protekcjonalnym uśmiechem, - Nie było efektu ubocznego. {p} -Co?! {p} -Tak, - wtrąciła się Sandy, - to co obaj, chłopcy, uznaliście za efekt uboczny było zwyczajnym zakochaniem się. Zakochałam się w najczystszej, najbardziej dobrodusznej i naprawdę interesującej osobie. I zrozumiałam to jedynie poprzez przeczytanie jego myśli. Właśnie wtedy, kiedy czekaliście na rezultat eliksiru, zobaczyłam myśli Richiego. Zobaczyłam je i się zakochałam. W nim. {p} -Aha! – powiedział Sam tryumfalnie, - czyli był przynajmniej jeden efekt uboczny! {p} -Nie, - kontynuowała Sandy, - nie było. Zapomnieliście tylko o jednym małym szczególe, głuptasy, o smaku eliksiru. Wiedziałam, że mi wtedy coś podałeś. I zainteresowana postanowiłam podsłuchać waszej rozmowy. Na szczęście mam jeden z tych wydłużaczy uszu Weasley'ów. Więc kiedy zorientowałam się, co zrobiliście i gdzie Richie przetrzymywał swój wywar, po prostu dolałam mu go do soku, w samym pokoju wspólnym. Na szczęście, jak każdy szalony naukowiec (Sandy ledwie wstrzymała śmiech) nie zwracaliście uwagi na małe szczegóły. Jak nagła zmiana w smaku soku. {p} -Czyli przez ten cały czas sobie z nami pogrywałaś? {p}Sam był tak zdziwiony, że niemal sam zaczął się jąkać. Ale już po chwili w jego oczach pojawiła się nutka szacunku. {p} -Niebezpieczna z ciebie dziewczyna! Dobra robota. {p} -Jest cudowna, - Richie wsparł swojego przyjaciela, - No więc, ekipo od warzenia, na co powinniśmy wydać naszą nagrodę za dzieło naukowe? {p} -Na kolejne piwo? {p} -Na kolejne piwo!
3 days ago
User avatar None

Changes committed
Changes committed 3 days ago
User avatar identity4O4

Translation changed
Select\nPlot/Chapter
Selecteer\nVerhaallijn\n/Hoofdstuk
3 days ago
User avatar identity4O4

Translation changed
Act {0}, Chapter {1}
Ackte {0}, Hoofdstuk {1}
3 days ago
User avatar identity4O4

Translation changed
Want to play the game in other language than English or Russian? Then make sure to check out this official {a=https://www.teamsadcrab.com/community-translation-project-for-innocent-witches/}community translation project{/a} and help other fans by contributing translations into the language you know well! <3
Wil je het spel spelen in een andere taal dan Engels of Russisch? Bekijk dan zeker dit officiële {a=https://www.teamsadcrab.com/community-translation-project-for-innocent-witches/}community -vertaal project{/a} en help andere fans door vertalingen bij te dragen in de taal die je goed beheerst! <3
3 days ago
User avatar identity4O4

Translation changed
Play
AfsSpelen
3 days ago
User avatar identity4O4

Translation changed
True Vision
Ware zZicht
3 days ago
Browse all component changes